Φυσιολογικό στην ψυχιατρική: Το φυσιολογικό αναφέρεται σε συμπεριφορές, σκέψεις και συναισθήματα που θεωρούνται εντός αποδεκτών ορίων για την κοινωνία και που δεν προκαλούν σημαντική δυσλειτουργία ή ενόχληση στο άτομο ή στους γύρω του.
Βιολογική βάση: Φυσιολογικό θεωρείται ό,τι ευθυγραμμίζεται με την υγιή λειτουργία του εγκεφάλου και του νευρικού συστήματος.
Προσαρμοστικότητα: Φυσιολογική είναι η συμπεριφορά που επιτρέπει στο άτομο να ανταποκρίνεται επαρκώς στις καθημερινές του ανάγκες και σχέσεις.
Πολιτισμική επίδραση: Το τι θεωρείται φυσιολογικό επηρεάζεται από τις κοινωνικές και πολιτισμικές νόρμες.
Παθολογικό στην Ψυχιατρική: Το παθολογικό αναφέρεται σε καταστάσεις ή συμπεριφορές που προκαλούν σημαντική δυσλειτουργία, δυσφορία ή κινδύνους για το άτομο ή το κοινωνικό του περιβάλλον.
Δυσλειτουργία: Παθολογικό είναι ό,τι εμποδίζει την ομαλή λειτουργία του ατόμου σε προσωπικό, κοινωνικό ή επαγγελματικό επίπεδο.
Υπερβολή ή απόκλιση: Συμπεριφορές που είναι υπερβολικές ή ακραίες, όπως το συνεχές άγχος ή η έντονη απομόνωση. Υποκειμενική δυσφορία: Όταν το άτομο βιώνει έντονα συναισθήματα δυσφορίας, ακόμα κι αν δεν φαίνεται να υπάρχει εξωτερική δυσλειτουργία.
Κοινωνικές επιπτώσεις: Συμπεριφορές που παραβιάζουν τους κοινωνικούς κανόνες ή προκαλούν προβλήματα στις διαπροσωπικές σχέσεις.
Κριτήρια για τη Διάκριση Φυσιολογικού και Παθολογικού
Στην ψυχιατρική, η διάκριση βασίζεται σε διάφορα κριτήρια:
Στατιστική απόκλιση: Οτιδήποτε αποκλίνει από το μέσο όρο της ανθρώπινης εμπειρίας μπορεί να θεωρηθεί παθολογικό (π.χ., σοβαρά συμπτώματα κατάθλιψης).
Πολιτισμική σχετικότητα: Αυτό που θεωρείται φυσιολογικό σε μια κουλτούρα μπορεί να θεωρείται παθολογικό σε μια άλλη. Βαθμός δυσλειτουργίας: Αν η συμπεριφορά εμποδίζει την καθημερινή ζωή, θεωρείται παθολογική.
Υποκειμενική εμπειρία: Αν το άτομο αισθάνεται υπερβολικό άγχος, θλίψη ή αποδιοργάνωση.
Βιολογική βάση: Σημάδια που υποδεικνύουν ανισορροπία στη λειτουργία του εγκεφάλου ή του σώματος.
Η Ευελιξία των Ορισμών
Οι ορισμοί του φυσιολογικού και του παθολογικού δεν είναι σταθεροί. Εξαρτώνται από: την εποχή (π.χ., κάποτε η ομοφυλοφιλία θεωρούνταν παθολογική, σήμερα όχι), την πρόοδο της επιστήμης και τις κοινωνικές και πολιτισμικές θεωρήσεις. Η κατανόηση του φυσιολογικού και του παθολογικού είναι κρίσιμη:
- Για τη διάγνωση: Εντοπισμός καταστάσεων που χρειάζονται θεραπεία.
- Για την αποφυγή υπερδιάγνωσης: Διατήρηση ισορροπίας ώστε να μην θεωρείται παθολογικό κάθε τι διαφορετικό.
- Για τη θεραπεία: Καθοδήγηση στη δημιουργία εξατομικευμένων παρεμβάσεων που αποκαθιστούν την ευημερία.
Συνοπτικά, το φυσιολογικό και το παθολογικό είναι έννοιες δυναμικές , που απαιτούν προσεκτική εξέταση από τους ειδικούς, με βάση την επιστημονική γνώση, τον πολιτισμό και τις ανάγκες του ατόμου.
